مرکز تحقیقات بیماریهای قلب و عروق

فیبریلاسیون دهلیزی  وقتی بروز می‌کند که یک ضربان قلب سریع و آزاردهنده ناگهان شروع شده و خود به‌ خود طی 7 روز متوقف می‌شود. این نوع فیبریلاسیون همچنین به عنوان A-fib  مقطعی شناخته می‌شود و اغلب اوقات کمتر از 24 ساعت طول می‌کشد. انجمن قلب آمریکا (AHA) تخمین می‌زند که 2.7 میلیون نفر از مردم آمریکا با ابتلاء به برخی اشکال A-fib  زندگی می‌کنند. احتمال ابتلاء به A-fib  با افزایش سن بالا می‌رود. اگرچه A-fib  حمله‌ای به خودی خود کشنده نیست، می‌تواند عوارض جدی در پی داشته باشد. در نتیجه، تشخیص و مداوای این مشکل به سرعت ممکن بسیار اهمیت دارد.

علائم فیبریلاسیون دهلیزی (AFib) عبارتند از:

• آگاهی از ضربان قلب
•  خستگی
• تنگی نفس
• سرگیجه یا احساس ضعف

علل فیبریلاسیون دهلیزی (AFib) عبارتند از:

• فشار خون بالا
• بیماری دریچه قلب
• مصرف الکل

درمان

• داروهای کنترل کنندة ضربان قلب: این رایج‌ترین شکل درمان A-fib  است. هدف از این درمان کاهش ضربان قلب به 60 تا 80 ضربه در دقیقه در حالت استراحت و نیز تنظیم جریان الکتریکی قلب است.
• کنترل ریتم یا ضربآهنگ: این درمان که گاهی از اوقات به عنوان کاردیوورسیون قلبی شناخته می‌شود، با هدف برگرداندن قلب به حالت ضربان طبیعی صورت می‌گیرد.
• داروهای رقیق کنندة خون یا ضد انعقادها‌: پزشکان ممکن است این داروها را برای متوقف کردن احتمال لخته شدن خون تجویز کنند، که به نوبة خود باعث کاهش احتمال سکتة مغزی می‌شود.
• کاردیوورسیون الکتریکی: این درمان از یک جریان الکتریکی برای برگرداندن ضربان طبیعی قلب استفاده می‌کند. این درمان همان هدف داروهای کنترل ریتم قلبی را دنبال می‌کند. این درمان معمولاً برای افرادی استفاده می‌شود که A-fib  حمله‌ای را به مدت بیش از 48 ساعت تجربه کرده‌اند.