مرکز تحقیقات بیماریهای قلب و عروق

دانستنی هایی در مورد "پرازوسین"

پرازوسین به تنهایی یا همراه با سایر داروها برای درمان فشار خون بالا استفاده می شود. پرازوسین در دسته ای از داروها به نام آلفا بلوکرها قرار دارد و رگ های خونی را شل کرده تا خون راحت تر در بدن جریان پیدا کند.

این دارو از مجرای گوارش به خوبی جذب می‌شود. متابولیسم آن احتمالاً کبدی است. نیمه عمر دارو 3-2 ساعت، زمان لازم برای رسیدن به اوج غلظت این دارو 3-1 ساعت، زمان لازم برای رسیدن به اوج اثر کاهنده فشار خون پس از مصرف مقدار واحد 4-2 ساعت است.

نکاتی درمورد مصرف دارو:

• در صورت مصرف اولین بار دارو،  باید آن را قبل از رفتن به رختخواب مصرف کنید.
• دستورالعمل های نسخه خود را به دقت دنبال کنید و از پزشک یا داروساز خود بخواهید هر قسمتی را که متوجه نمی شوید توضیح دهد.
• معمولا پزشک شما با دوز کم پرازوسین را شروع می کند و به تدریج دوز را افزایش می دهد.
• پرازوسین فشار خون بالا را کنترل می کند اما آن را درمان نمی کند. حتی اگر احساس خوبی دارید به مصرف پرازوسین ادامه دهید. بدون مشورت با پزشک، مصرف پرازوسین را قطع نکنید.

عوارض جانبی پرازوسین:

• عوارض شایع:

تپش قلب، سرگیجه، خواب آلودگی، سردرد، خستگی، تهوع، ضعف

• عوارض نسبتا شایع:

ادم، افت فشارخون وضعیتی، سنکوپ، افسردگی، عصبانیت، سرگیجه، راش پوستی، یبوست، اسهال، استفراغ، خشکی دهان، تکرر ادرار، تاری دید، قرمزی چشمف تنگی نفس، خون دماغ، احتقان بینی

 

هشدار ها:

1- این دارو در بیماران مبتلا به بیماری‌های شدید قلبی باید با احتیاط فراوان مصرف شود.

2-  اولین مقدار مصرف دارو، ممکن است سبب کلاپس ناشی از کاهش فشار خون شود.

3-  در طول درمان نارسایی احتقانی قلب، ممکن است نسبت به اثر پرازوسین تحمل ایجاد شود.

4-  اندازه‌گیری فشار خون در فواصل منظم طی مصرف دارو، ضرورت دارد.

5-  مقدار مصرف دارو باید بر اساس پاسخ فشار خون و نیاز هر بیمار تنظیم شود

6- اگر به نارکولپسی مبتلا هستید (یک اختلال خواب که ممکن است باعث خواب آلودگی شدید، میل ناگهانی و غیرقابل کنترل به خواب در حین فعالیت های روزانه شود) یا اگر سرطان پروستات یا بیماری کبد داشته اید یا دارید، به پزشک خود اطلاع دهید.

سایر کاربرد داروهای پرازوسین:

پرازوسین همچنین برای درمان هیپرپلازی خوش خیم پروستات ، بزرگ شدن غیر سرطانی پروستات، نارسایی احتقانی قلب، فئوکروموسیتوم (تومور غده فوق کلیوی)، مشکلات خواب مرتبط با اختلال استرس پس از سانحه  و بیماری رینود (شرایطی که در آن انگشتان دست و پا هنگام قرار گرفتن در معرض دمای سرد یا گرم رنگ پوست از سفید به آبی یا قرمز تغییر می کنند)، کاربرد دارد.