مطلب آموزشی
دیابت و تغییر شکل بطن چپ قلب بعد از سکته قلبی
انفارکتوس میوکارد ( سکته قلبی) علت اصلی مرگ در بین زنان و مردان در سراسر جهان است. با پیشرفت مداخله
عروق کرونر از راه پوست ، به نظر می رسد بروز این بیماری در میان جمعیت جوان در کشورهای غربی رو به 
کاهش است، اما در میان آسیایی ها، به ویژه در نسل های قدیمی تر، همچنان بالا است.
در بین بیماران مبتلا به سکته قلبی، تغییر شکل بطن چپ به عنوان یک پدیده تطبیقی رخ می دهد که بعداً منجر به تغییرات
ساختاری و عملکردی مانند اتساع بطن چپ و کاهش کسر جهشی در پاسخ به آسیب میوکارد می شود. دیابت ملیتوس یک عامل
خطر برای بیماری قلبی عروقی است و معمولاً به عنوان معادل بیماری عروق کرونر قلب در نظر گرفته می شود. پیش بینی می شود
افراد مبتلا به دیابت تا سال ۲۰۳۰ بیش از نصف افزایش یابد، ۵۳۷ میلیون بزرگسال (۷۹-۲۰ سال) با دیابت زندگی می کنند (۱ در۱۰ ).
پیش بینی می شود این تعداد تا سال ۲۰۳۰ به ۶۴۳ میلیون، ۷۸۳ میلیون تا سال ۲۰۴۵ افزایش یابد. حدود یک سوم از بیماران
تحت درمان با انفارکتوس حاد میوکارد در زمان بستری دیابت شیرین ندارند، حتی اگر دیابت با خطر بالای بیماری قلبی عروقی همراه باشد.
مرگ و میر ناشی از بیماری قلبی عروقی در افراد مبتلا به دیابت شیرین دو تا چهار برابر بیشتر از افراد سالم بدون این بیماری است.
مرگ و میر کوتاه مدت و طولانی مدت در بیماران مبتلا به انفارکتوس حاد میوکارد و دیابت شیرین هر دو مرتبط است. بروز بیشتر نارسایی قلبی پس از انفارکتوس با دیابت مرتبط است. نارسایی مزمن قلب پس از سکته قلبی بیشتر به دلیل تغییر شکل دیواره بطن چپ است که تحت تاثیر متغیرهای متعددی از جمله خونرسانی مجدد میوکارد قرار می گیرد. تنها مقدار کمی از شواهد در مورد تاثیر دیابت بر تغییر شکل بطن چپ پس از انفارکتوس در افراد دیابتی، به ویژه پس از مداخله اولیه عروق کرونر شناخته شده است. به طور کلی اعتقاد بر این است که میزان تغییر شکل بطن چپ با پیامد بالینی بدتر طولانی مدت همراه با پیشرفت نارسایی قلبی همراه است. با این حال، اینکه آیا دیابت ملیتوس همزمان با میزان بیشتری از تغییر شکل بطن چپ مرتبط است که منجر به پیامد بالینی بدتر در بیماران مبتلا به انفارکتوس میوکارد با صعود قطعه ST می شود، هنوز دقیقاً مشخص نیست.
